หลักการตรวจการได้ยินแบบเปิด คือ การถ่ายทอดเสียงและการตรวจการได้ยิน

3. ความแตกต่างระหว่างความเข้มของเสียงและความดัง

ความเข้มของเสียง: ความเข้มของเสียงเป็นไปตามวัตถุประสงค์และสามารถวัดได้ด้วยเครื่องมือทางกายภาพ (เช่น เครื่องวัดระดับเสียง) ที่แสดงเป็นหน่วยพลังงาน (ความหนาแน่นของการไหลของพลังงานของคลื่นเสียง) ในแนวตั้งฉากกับทิศทางการแพร่กระจายของเสียง คลื่นต่อหน่วยเวลา

ความดัง: ความรู้สึกของความเข้มของเสียงที่ส่งผลต่อความแข็งแรงของอวัยวะในการได้ยินของบุคคลนั้นเรียกว่าความดัง ความดังเป็นเรื่องส่วนตัว และไม่เพียงขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งทางกายภาพของเสียงเท่านั้น แต่ยังขึ้นกับความถี่ของเสียงด้วย

เมื่อความเข้มเท่ากัน เสียง 1000 ถึง 4000 Hz จะเสียงดังที่สุด นอกช่วงนี้ เมื่อความถี่ลดลงหรือเพิ่มขึ้น ความดังก็จะอ่อนลงเรื่อยๆ เมื่อต่ำกว่า 20 Hz หรือสูงกว่า 20 kHz จะได้ยินได้ยาก หน่วยความดังคือเพลง (โซน) โทนเสียงธรรมชาติที่มีความถี่ 1,000 Hz และความเข้ม 40 dB (ระดับความรู้สึก) เหนือระดับการได้ยินจะทำให้เกิดความดัง 1 เสียง โดยทั่วไป เสียง (โทนเสียงบริสุทธิ์ 1,000 Hz) จะเพิ่มขึ้น 10 dB (ระดับความดังของเสียง) และความดังจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าโดยประมาณ จะเห็นได้ว่าความรู้สึกของความดังตามอัตวิสัยของหูมนุษย์นั้นไม่ตรงกับพลังงานที่มีอยู่ในเสียง พลังงานเสียงเพิ่มขึ้นเกือบ 4 เท่า และความรู้สึกส่วนตัวของความดังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

เพียงเพราะการรับรู้ถึงความดังและความเข้มของเสียงที่แท้จริงของมนุษย์นั้นแตกต่างกัน จึงจำเป็นต้องทำการทดสอบการได้ยินด้วยการนำกระดูกของแก๊ส และสามารถเข้าใจสภาพการได้ยินเฉพาะของหูมนุษย์ผ่านผลการได้ยินของการนำกระดูกก๊าซ